Nocna pielgrzymka na Adam’s Peak
Najbardziej znaną górą na Sri Lance jest Adam’s Peak (w języku syngaleskim to Sri Pada) mierzący zaledwie 2243 m n.p.m. i pomimo, że nie jest najwyższym szczytem kraju to stanowi bardzo wyjątkowe miejsce. Znajdujące się na szczycie skalne zagłębienie uznawane jest za święty znak z przeszłości, do którego przyznaje się wiele religii. Niesamowita, nocna pielgrzymka na Adam’s Peak, to interesujący punkt programu zwiedzania Sri Lanki.
Adam’s Peak – droga na szczyt
Wszystko zaczyna się w środku nocy. Pobudka o 1:30, szybkie pakowanie wody, niezbędnych rzeczy i wyruszam w drogę. Przede mną podobno 7 km schodów, a przewodnik jeszcze bardziej uściśla, że mam przed sobą do pokonania ponad 5200 stopni. Noc jest smoliście czarna, lecz cały szlak jest oświetlony sztucznymi lampami, zatem wszystko dokładnie widać, nie trzeba mieć włączonej czołówki.
Idę w nocy, aby zdążyć na wschód słońca, który podobno jest dosyć spektakularnym wydarzeniem, a poza tym w ciągu dnia, gdy żar leje się z nieba byłoby to samobójstwem. Jak to mówił klasyk „lepiej być pół godziny za wcześnie niż 5 minut za późno” zatem zgodnie z radą właścicieli guesthousa wyruszam o 2:00, gdyż wschód jest około 6:00, a trasa powinna zająć ok. 4 godzin.
Adam’s Peak to jedno z najbardziej popularnych miejsc pielgrzymkowych w kraju od ponad tysiąca lat. Każda z religii doszukuje się swojej interpretacji dużego zagłębienia w skale. Buddyści twierdzą, że to ślady stóp samego Buddy, które pozostawił podczas swojej trzeciej wizyty na Sri Lance. Hindusi uważają, że to odciski stóp Shivy, natomiast muzułmanie tłumaczą, że po tym jak Adam został wyrzucony z Raju to w ramach pokuty stał na jednej nodze na tym właśnie szczycie przez tysiące lat, aż do momentu, gdy zjednoczył się z Ewą na szczycie Arafat.
Od stycznia do kwietnia trwa tu sezon pielgrzymkowy, lecz największe zainteresowanie jest w weekendy lub w czasie obchodów święta Full Moon (pełni księżyca). Ostatnio było tu ponad 400 tys. ludzi. Pielgrzymi stali w wielogodzinnych kolejkach na metalowych schodach znajdujących się niedaleko szczytu. W górnych partiach nie ma możliwości wymijania czy wyprzedzania innych – jest po prostu zbyt wąsko.
Podchodzi się dosyć ciężko. Warto zabrać ze sobą wodę i powoli, systematycznie podążać stopień po stopniu do góry. Po drodze znajduje się dużo teahousów (część otwartych w nocy), gdzie można zjeść coś lekkiego lub ugasić pragnienie. Po 2,5 godziny docieram do szczytu.
Adam’s Peak – na szczycie o wschodzie słońca
Na samym szczycie Adam’s Peak mocno wieje. Dookoła ludzie opatuleni są we wszystko, co mają: worki, siatki, plecaki, sarongi, itd., aby tylko ochronić się przed wiatrem. Wiele osób spędza tu noc. Każdy rozłożony jest gdzie popadnie, aby tylko ochronić się przed przeszywającym zimnem. Kto by spodziewał się, że w tropikach człowiek może zmarznąć?
Smoliście czarne niebo zaczyna przeobrażać swoje kolory. To znak, że słońce już za chwilę wyjdzie zza horyzontu i rozświetli mrok. W dole piękne mgły przykryły otaczające doliny i sąsiednie szczyty. Pojawiają się pierwsze pastelowe kolory oznajmiające o bliskim wschodzie słońca. Pielgrzymi, którzy dotychczas spali zaczynają się przemieszczać celem zobaczenia wspaniałych widoków. Każdy delikatnie przepycha się, aby znaleźć idealne miejsce. Rozstawiony statyw dziesiątki razy jest trącany.
W międzyczasie powietrze wypełniane jest przez dźwięki rytmicznego bębnienia oraz fujarki. Następuje mini procesja do malutkiej świątyni położonej na samym szczycie. Pielgrzymi oddają cześć i pokłony. Buddyjska uroczystość, ciepłe kolory wschodzącego słońca, fakt przebywania w świętym miejscu, przepiękne widoki i wiele innych sytuacji powodują, że pielgrzymka na Adam’s Peak jest warta każdego trudu. Nie da się tego opisać słowami, ale chyba jest coś wyjątkowego, uduchowionego w tym miejscu, na szczycie Sri Pada, że człowiek, pielgrzym czuje się tu tak dobrze.
Pielgrzymka na Adam’s Peak informacje praktyczne
Na szczyt można wchodzić od dwóch stron: z wioski Dalhousie, czyli ok. 4 godzinna trasa, którą pokonałem oraz od strony Ratnapura, gdzie wiedzie 7 godzinny szlak. Obie trasy są dobrze oznakowane i oświetlone w sezonie pielgrzymkowym, czyli styczeń – kwiecień. Warto uważać na weekendy oraz okolice pełni księżyca, gdyż wtedy nasilają się ilości osób, które chcą wejść na szczyt. Bywają dni, że liczby pielgrzymów podawane są w setkach tysięcy.
PS. Moja podróż na Sri Lankę odbyła się w terminie 25.02.-18.03.2012. Zapraszam do zapoznania się z wpisem Sri Lanka – zapiski z podróży, który jest relacją pisaną na gorąco w trakcie podróży oraz do wpisu Sri Lanka informacje praktyczne: ceny, pieniądze, wiza, noclegi, gdzie znajdziecie wiele przydatnych informacji przydatnych do zaplanowania swojej podróży.
