Łukasz Kędzierski – podróże i fotografiaW 2012 roku na świecie pojawiła się nasza Nadia. Jeszcze wcześniej wiele osób twierdziło i opowiadało, że jak będziemy mieli dziecko, to wszystko się zmieni i że już nigdzie nie będziemy jeździć jak dotychczas. Stworzyliśmy cykl „NADIA W PODRÓŻY” i postanowiliśmy pokazać, że jedyne ograniczenia jakie są, to te w naszych głowach i że podróżowanie z małym dzieckiem jest możliwe. Napiszę z pełną premedytacją, że jest ciekawe, fascynujące i wspaniałe. Piszemy o naszych wspólnych podróżach, aby pokazać niedowiarkom i osobom wahającym się, że koniecznie muszą spróbować. Chcemy zainspirować innych, że podróże z dzieckiem to coś wspaniałego.
O tym, że można podróżować z małym dzieckiem, na naszym przykładzie. Relacje ze wspólnych wyjazdów tych bliskich i dalekich, po Polsce, Europie i Azji. Serdecznie zapraszamy do śledzenia naszych podróży z Nadią.
Od dłuższego czasu chodził mi po głowie tekst dotyczący mojej niedojrzałości. Od dłuższego czasu mimowolnie „potykam” się o artykuły, komentarze, doniesienia o sytuacji i warunkach słoni w ośrodkach turystycznych gdzieś daleko w Azji Południowo-Wschodniej, gdzie każdy przybysz może wykupić sobie romantyczną przejażdżkę na słoniu w dżungli. Jednym z moich celów ostatniego wyjazdu do Tajlandii-Kambodży była chęć pokazania Nadii prawdziwego i czytaj więcej …
Kto kojarzy piękną Angelinę Jolie, w obcisłym kostiumie z dwoma wielkimi pistoletami, biegającą po świątyni, która jest porośnięta przez wielkie, magiczne drzewa? Pewnie nie jeden facet. Dokładnie tam, czyli Ta Prohm – współczesna nazwa starożytnej świątyni Rajavihara, Nadia postanowiła nas zabrać ze sobą, żeby pokazać piękno tego miejsca. W przyjemnym cieniu, który tworzą ogromne drzewa, podążamy uklepaną, piaszczystą ścieżką w czytaj więcej …
Dawno, dawno temu zobaczyłem pierwsze zdjęcie tych magicznych, wielkich, kamiennych twarzy. Bardzo mnie zaciekawiły i zacząłem szukać informacji o tym gdzie je znaleźć. Okazało się, że daleko w Azji Południowo-Wschodniej, w Kambodży są ruiny stolicy imperium khmerskiego o nazwie Angkor Thom. Starożytne miasto zostało wybudowane pod koniec XII na rozkaz króla Dżajawarman VII. Po środku terenu miejskiego opartego na kształcie czytaj więcej …
Kto nie słyszał o Angkor Wat? Jest to najsłynniejsza i prawdopodobnie najczęściej odwiedzana świątynia świata. Co w niej jest takiego szczególnego, że tłumy turystów z całego świata podążają tu, aby móc zobaczyć magiczny wschód słońca w Angkor Wat oraz doświadczyć filigranowość i precyzję wykonania płaskorzeźb? Sami chcieliśmy się o tym przekonać i zobaczyć, czy to tylko mrzonki, czy rzeczywiście zwiedzanie czytaj więcej …
Obracam małe, niepozornie zielonkawe ziarenka w palcach, wącham, próbuję rozgryźć zębami – na razie nie robi to wrażenia. Czekamy jeszcze trochę aż piec nabierze odpowiedniej temperatury, po czym następuje zwolnienie blokady i ziarenka wpadają do rozgrzanego bębna. Powoli i niespiesznie są obracane i delikatnie wirują nad rozgrzanymi płomieniami dysz. Rozpoczyna się jeden z ważniejszych etapów w procesie pozyskiwania dobrej jakości czytaj więcej …
Kto lubi klasyki? Odpowiedź wcale nie jest prosta. Niby nie lubimy oklepanych i bardzo popularnych miejsc. Niby nie chcemy podążać w tłumie turystów przepychając się łokciami, niby lubimy wyludnione obszary, a jednak czasami są takie lokalizacje, które pomimo swojej wady o nazwie „popularność”, należy zobaczyć. Jednym z takich miejsc jest właśnie Angkor Wat o wschodzie słońca. Wstajemy wcześnie rano, wsiadamy czytaj więcej …
Nagle wszystko ucichło, nie słychać już żadnych silników łodzi, a jedynie delikatne sunięcie naszej małej łódki po statycznej wodzie. Na rufie siedzi mała dziewczynka, a na dziobie jej tata, którego mięśnie stanowią siłę napędową dłubanki. Powoli wpływamy na teren zalanego, namorzynowego lasu w okolicach wioski Kampong Phluk. Kolor wody jest zbliżony do koloru kawy z mlekiem. Nic w niej nie czytaj więcej …
Długo zastanawialiśmy się, czy pojechać zobaczyć pływającą wioskę Kampong Phluk, która położona jest nad jeziorem Tonle Sap. Czytałem bardzo skrajne opinie o tych wioskach, że to „ludzkie zoo”, że jest to straszny obraz naciągania i żebractwa, że nic ciekawego tam nie ma oprócz nędzy w jakiej żyją ludzie, aż po takie, że to wspaniałe miejsce, że można zobaczyć tego rodzaju czytaj więcej …
Mamo, tato wstajemy już? Jest dopiero godzina 7 kochanie – śpij jeszcze. Nadia pokręciła się trochę na łóżku i znowu zasnęła. Minęło trochę czasu. Tym razem budzi mnie burczenie brzucha. Spoglądam na zegarek – no ładnie, jest już po 10, zatem najwyższy czas, aby wstać. W końcu jesteśmy tu, a plaża Ton Sai, piasek i woda na nas czeka. Głupio czytaj więcej …
Mamy ogromny problem. Wszystkie ciocie, wujkowie, babcie, znajomi i inni, którzy krakali, teraz będą musieli pomóc sfinansować wyjazd, bo Nadia dokonała wyboru. Ale o co chodzi? – ktoś spyta. Już spieszę wyjaśnić. Park Miniatur i weekendowa wizyta w nim jest wszystkiemu winna. Przed wejściem na teren parku obiecaliśmy sobie, że zobaczymy, które miejsce spodoba się Nadii najbardziej i wpiszemy je czytaj więcej …